TRIMËRIA, BESA, LIRIA – TRE GURËT E SHENJTË TË KOMBIT TONË

Nga thellësitë e historisë sonë dalin burrat që mbajtën mbi supe fatin e një kombi. Trimëria e tyre nuk ishte thjesht forcë arme, por zjarr shpirti. Besa e tyre nuk ishte vetëm fjalë, por ligj i pashkruar që e lidhte shqiptarin me shqiptarin. Liria për ta nuk ishte ëndërr, por betim i përjetshëm.
Sot, para syve tanë, qëndrojnë figurat e lavdisë: prijësit, luftëtarët, burrat e mençur e të pathyeshëm që e mbrojtën këtë flamur me gjakun e tyre. Ata që i dhanë këtij kombi emër, nder dhe pavdekësi.
Dhe përballë tyre, një fëmijë shqiptar, i veshur me plis e xhubletë të tokës sonë, ngre lart flamurin e kuq si amanet i së kaluarës dhe premtim i së ardhmes. Sepse liria që na e lanë trashëgim nuk është barrë – është nder. Dhe ky nder jeton te çdo brez që vjen.
Shqiponja dykrenare nuk është vetëm simbol: është kujtesa e një populli që kurrë nuk u zhduk, që kurrë nuk u gjunjëzua, dhe që do të rrojë përjetësisht me kokën lart.