GJUHA DALMATE – JEHONË E FUNDIT E ILIRISHTES SË ROMANIZUAR
Gjuha dalmate nuk ishte një gjuhë sllave. Ajo ishte pasardhja e drejtpërdrejtë e ilirishtes së romanizuar – një degë e veçantë e gjuhëve romane që u formua mbi bazën e substratit ilir, në brigjet e Adriatikut, nga Istria deri në Dalmacinë e thellë.
Fakti historik është ky:
Në vitin 1898, në ishullin Vela (Krk/ Veglia), vdiq folësi i fundit i njohur i dalmatishtes, një peshkatar i quajtur Tuone Udaina (në variante “Antonio Udina”, “Anton Burbur”). Ai u regjistrua nga gjuhëtari austro-hungarez Matteo Bartoli, i cili arriti ta dokumentonte të folmen e tij para se gjuha të shuhej përgjithmonë.
Edhe pse latinizimi e kishte ndryshuar thellë, dalmatishtja ruante qartë gjurmë të substratit ilir, sidomos në:
- Toponimi (emrat e vendeve – më të rëndësishmet janë të lashta, para-romake).
- Fjalor me elemente jo-latine.
- Fonetika e cila dallonte nga latinishtja dhe ishte më afër gjuhëve ballkanike parahistorike.
Kjo është një rregull i njohur në gjuhësi historike:
- Kur një popull romanizohet, gjuha e re e tyre latine ruan strukturën dhe shpesh fjalorin e gjuhës së mëparshme.
- Kështu ndodhi me galët → frëngjishten, iberët → spanjishten, dhe po kështu ilirët e bregdetit lindor dalmatishten.
- ILIRËT E DALMACISË – TRUPI ETNIK QË LINDI DALMATISHTEN
Në Dalmaci, shumë fise ilire janë të dokumentuara:
- Liburnët, Dalmët, Ardianët, Pirustët, Autariatët, e të tjerë.
- Këta popuj formuan bazën etnike, kulturore dhe gjuhësore mbi të cilën ndikoi latinishtja në shekujt I–VI pas Krishtit.
- Për këtë arsye, dalmatishtja është gjuhë romane vetëm nga shtresa e sipërme, por ilirike nga themelet.
PSE NUK U RUAN ILIRISHTJA E PASTËR?
Ilirishtja nuk u shkrua gjerësisht – kjo dihet. Por gjuha nuk humbet kurrë pa lënë gjurmë.
Pikërisht për këtë arsye, studiuesit sot analizojnë:
- emra qytetesh (Ragusa/ Dubrovnik – Raguza është ilire, jo sllave)
- emra malesh, lumenjsh, brigjesh
- fjalë të ruajtura në latinishten vendore
- fjalë të ruajtura në shqipen e sotme
- mbishkrime të hershme ilire
Dalmatishtja tregon qartë se ilirët nuk u zhdukën – ata u romanizuan, dhe më vonë një pjesë u sllavizua. Por trungu ishte ilir, dhe këtë e dëshmon vetë struktura gjuhësore e dalmatishtes.
Faktet kryesore të padiskutueshme:
- Folësi i fundit: Tuone Udaina (Antonio Udina) – vdiq në fund të shek. XIX.
- Dokumentuesi: Matteo Giulio Bartoli, një nga themeluesit e gjeolinguistikës moderne.
Dalmatishtja klasifikohet nga linguistët si:
- “Romance language with a strong Illyrian substrate”.
- Toponimet dalmate janë të lashta, jo sllave, shumica para-romake.
Dalmatishtja ishte zëri i fundit i një populli ilir që mbijetoi për 2000 vjet nën ndikime të ndryshme, por kurrë nuk u zhduk nga harta e kujtesës së Evropës. Në kujtesën e Tuone Udainës, në fjalët e tij të fundit, dëgjohej jehona e lashtë e bregut ilir – një jehonë që lidhet drejtpërdrejt me rrënjët. @s.ndrecaj
