Emigrimi i ashtuququajtur nga Serbo-Sllavia “muslimanëve”(Shqiptareve),nga rajonet e reja serbe te v.1877/1878.
Migrimi i parë, dhe ndoshta më i madhi i dokumentuar masiv i shqiptarëve në Kosovë ishte në vitin 1878 kur Serbia shpalli pavarësinë nga Perandoria Osmane dhe dëboi të gjithë “turqit” {që do të thotë të gjithë “myslimanët”(Shqiptar),pasi që myslimanët në përgjithësi quheshin turq nga serbët në atë kohë},nga Shteti i tyre i Arbenise. Meqenëse në territorin e Serbisë së asaj kohe nuk kishte shumë vendbanime turke (të turqve nga Turqia), shumica e myslimanëve që jetonin atje ishin shqiptarë. Ato dëbime u shoqëruan me mizori, krime kundër civilëve, plaçkitje dhe shkatërrim të fshatrave të banuara me shqiptarë nga qytetet e Nishit dhe Kralevës e deri në Vilajetin e Kosovës.
Ne vitin 1877-78 Shqiptaret humben teritor mese 11.000 Km2,me teper se sa qe eshte Kosova e sotme.
Pra, ata shqiptarë që arritën të arratiseshin në territorin e Vilajetit të Kosovës, i cili ishte ende pjesë e Perandorisë Osmane, u vendosën në qytete dhe fshatra me shumicë shqiptare në territorin e Kosovës dhe Maqedonisë së sotme. Sot ka një sërë familjesh që mbajnë mbiemrat e tyre sipas fshatit apo qytetit që u detyruan të braktisnin në vitin 1878, si: Nishliu, Llapashtica,Mesurica,Kurshumliu, Toplica, Breznica, Bllaca, Bogujevci, Klaiqi, Petrovci, Restelica, Tërnava, Leskovci, Surdulli, Retkoceri, Sekiraqa, Grabovci e kështu me radhë, të gjitha toponime në Serbinë e sotme. Ata e bënë këtë për të ruajtur kujtimin e vatrave të tyre që lanë pas dhe kjo është një fenomen që është ende intrigues për shumë albanologë dhe historianë.
TEKSTI ORIGJINAL: The first, and maybe the biggest documented mass migration of Albanians to Kosovo was in 1878 when Serbia declared independence from the Ottoman Empire and expelled all the “Turks” (meaning all Muslims since Muslims in general were being called Turks by the Serbs at that time) from its state. Since there were not many Turkish settlements (of Turks from Turkey) on the territory of Serbia of that time, the majority of the Muslims living there were Albanians. Those expulsions were accompanied by attrocities, crimes against civilians, pillaging and destruction of Albanian populated villages from the cities of Niš and Kraljevo all the way to Kosovo Vilayet. So, those Albanians that managed to escape over to the territory of Kosovo Vilayet, which was still a part of the Ottoman Empire, settled in majority populated Albanian cities and villages on the territory of present-day Kosovo and Macedonia. Today, there’s a number of families who carry their last names after the village or city which they had to abandon in 1878, such as: Nishliu, Kurshumliu, Toplica, Breznica, Bllaca, Bogujevci, Klaiqi, Petrovci, Restelica, Tërnava, Leskovci, Surdulli, Retkoceri, Sekiraqa, Grabovci and so on, all toponyms in present-day Serbia. They did so in order to cherish the memory of their hearths they left behind and it represents a phenomenon that is still intriguing for many Albanologists and historians.
