Vaso Pashë Shkodrani, një nga figurat kryesore të Komitetit të Stambollit për mbrojtjen e Shqipërisë në rrugë dimplomatike

Pashko Vasa ka lindur më 17 shtator 1825 në Shkodër, Shqipëri, dhe për këtë arsye është njohur edhe si Pashko Vasa Shkodrani. Ai vjen nga një familje katolike shqiptare nga Shkodra, një qytet me rëndësi kulturore dhe historike për shqiptarët.

Megjithatë 30 qershori 1825 – është shpesh e përmendur në disa burime dhe është pranuar si data më e njohur e lindjes së tij, duke u përdorur në biografi të ndryshme, veçanërisht në Shqipëri.

(Për shkak të mungesës së dokumenteve të sakta zyrtare të asaj periudhe, të dyja datat janë të pranueshme, por nuk ka një konsensus përfundimtar.)

Origjina e tij nga Shkodra, një qytet me ndikime të shumta kulturore dhe fetare, pati një ndikim të madh në formimin e tij si një personalitet i angazhuar në çështjet kombëtare. Shkodra në atë kohë ishte një qendër e rëndësishme tregtare dhe kulturore, ku bashkëjetonin grupe të ndryshme fetare, duke përfshirë katolikët, ortodoksët dhe myslimanët. Kjo mjedis i larmishëm e ndihmoi Pashko Vasën të formulojë idetë e tij mbi bashkimin kombëtar përtej dallimeve fetare, që do të bëhej një nga shtyllat kryesore të mendimit të tij politik dhe letrar.

Pashko Vasa, një ndër figurat më të rëndësishme të Rilindjes Kombëtare Shqiptare, luajti një rol të pazëvendësueshëm në zhvillimin e vetëdijes kombëtare dhe në formësimin e lëvizjes për pavarësi. Duke qenë një funksionar i lartë i Perandorisë Osmane dhe më vonë guvernator i Libanit, ai arriti të përdorë pozitën e tij për të mbrojtur interesat e shqiptarëve dhe për të mbështetur idetë e lirisë dhe të pavarësisë kombëtare.

Roli i Pashko Vasës në përhapjen e vetëdijes kombëtare:

Vepra letrare dhe ideologjike
Pashko Vasa është autor i një prej teksteve më të njohura të Rilindjes Kombëtare, poezia e tij “O moj Shqypni” (1878), e cila i bën thirrje popullit shqiptar të ngrihet mbi ndasitë fetare dhe të bashkohet në emër të kombit. Kjo poezi shërbeu si manifest i vetëdijes kombëtare shqiptare, duke nxitur bashkimin e shqiptarëve përtej feve dhe krahinave, një ide thelbësore për Rilindjen. Ajo pasqyronte bindjen e tij se shqiptarët, të ndarë midis katolicizmit, ortodoksisë dhe islamit, duhej të linin mënjanë dallimet fetare për hir të përbashkësisë kombëtare.
Vepra e tij letrare, e cila përfshinte edhe libra të tjerë si romani “Bardha e Temalit” (1890), ishte një thirrje për unitet kombëtar, duke promovuar vlera si liria, barazia dhe bashkimi i kombit.

Funksioni brenda Perandorisë Osmane
Një aspekt i rëndësishëm i karrierës së Pashko Vasës ishte pozita e tij si funksionar i lartë i Perandorisë Osmane. Megjithëse në shërbim të Portës së Lartë, ai nuk e harroi asnjëherë kauzën shqiptare. Si një individ i arsimuar dhe me përvojë ndërkombëtare, ai e kuptoi rëndësinë e bashkëpunimit me autoritetet osmane, duke kërkuar në mënyrë diplomatike të drejtat e shqiptarëve dhe të mbrojë interesat e tyre brenda kufijve të mundësive administrative të kohës.
Vendi që ai zuri në strukturën e Perandorisë Osmane i dha mundësi të ndikojë në politikën që lidhej me shqiptarët dhe të ndihmojë në organizimin e tyre për lëvizjen kombëtare. Në këtë kuadër, ai bashkëpunoi me të tjerë rilindës si Sami Frashëri dhe Jani Vreto për të përhapur idetë e kombëtarizmit.

Roli në Lidhjen e Prizrenit
Një nga momentet më të rëndësishme të përfshirjes së tij në çështjen kombëtare ishte mbështetja që ai i dha Lidhjes së Prizrenit (1878). Lidhja ishte një organizatë politike dhe ushtarake që synonte mbrojtjen e territoreve shqiptare nga coptimi dhe fuqizimin e elementit kombëtar shqiptar. Pashko Vasa mbështeti idenë e formimit të një vilajeti të bashkuar shqiptar brenda Perandorisë Osmane, duke e parë atë si një hap të parë drejt autonomisë dhe, në perspektivë të gjatë, pavarësisë.

Puna për çështjen e gjuhës dhe arsimit
Një nga kontributet më të rëndësishme të Pashko Vasës ishte përpjekja për përhapjen dhe standardizimin e gjuhës shqipe. Si pjesë e elitës intelektuale shqiptare, ai besonte se ruajtja dhe zhvillimi i gjuhës ishte një element thelbësor për vetëdijen kombëtare dhe për krijimin e një identiteti të përbashkët. Ai mbështeti themelimin e shkollave shqipe dhe përgatitjen e abetareve dhe librave mësimore në gjuhën shqipe.

Reflektimi mbi vepra të bashkëkohësve dhe të mëvonshme
Pashko Vasa shihet si një figurë kyçe nga historianë dhe studiues të shumtë të Rilindjes Kombëtare. Historiani Kristo Frashëri thekson se “Pashko Vasa ishte një nga personalitetet më të mëdha të periudhës së Rilindjes, i cili e kuptoi se vetëdija kombëtare dhe ndërtimi i një shteti shqiptar ishte i mundur vetëm nëpërmjet bashkimit të popullit dhe gjuhës.” Po ashtu, studiuesit bashkëkohës si Rexhep Qosja kanë vlerësuar poezinë e tij “O moj Shqypni” si një “himn kombëtar i pashkruar” dhe një thirrje për zgjim kombëtar.

Pashko Vasa është një figurë e njohur dhe e vlerësuar si nga historianët shqiptarë, ashtu edhe nga ata ndërkombëtarë, për rolin e tij në Rilindjen Kombëtare Shqiptare dhe përpjekjet e tij për të forcuar identitetin kombëtar të shqiptarëve.

Më poshtë janë disa nga mendimet e historianëve të ndryshëm për Pashko Vasën:

1. Kristo Frashëri (Historian shqiptar)

Kristo Frashëri, një nga historianët më të njohur të Shqipërisë, ka vlerësuar Pashko Vasën si një nga figurat kyçe të Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Ai thekson rëndësinë e veprës letrare dhe politike të Pashko Vasës, veçanërisht poezinë “O moj Shqypni”, si një “manifest kombëtar”, që përforcoi idenë e bashkimit përtej ndasive fetare. Sipas Frashërit, Vasa arriti të shfaqë vizionin e tij për një Shqipëri të lirë dhe të bashkuar, duke qenë ndër të parët që theksoi se feja nuk duhet të jetë pengesë për bashkimin e shqiptarëve.

2. Rexhep Qosja (Akademik dhe shkrimtar shqiptar)

Rexhep Qosja e cilëson Pashko Vasën si një nga ideologët kryesorë të Rilindjes. Ai vlerëson poezinë e tij si një thirrje të fuqishme për zgjimin kombëtar, veçanërisht për faktin se Pashko Vasa theksoi nevojën për të kapërcyer ndasitë fetare dhe krahinore në shoqërinë shqiptare. Qosja e konsideron veprën e tij letrare si një nga momentet kulminante të përhapjes së vetëdijes kombëtare.

3. Noel Malcolm (Historian britanik)

Noel Malcolm, historian britanik dhe autor i librave për historinë e Ballkanit, përfshirë “Kosova: A Short History” dhe “Rebels, Believers, Survivors,” përmend Pashko Vasën si një figurë të rëndësishme të rilindjes shqiptare. Malcolm vlerëson pozicionin e Pashko Vasës si një intelektual me ndikim dhe një personalitet me ndikim ndërkombëtar, që ndihmoi në formësimin e identitetit kombëtar shqiptar. Ai e shikon Pashko Vasën si një ndërmjetës mes traditave lokale shqiptare dhe botës ndërkombëtare, duke kontribuar në ndërgjegjësimin e shqiptarëve për identitetin e tyre kombëtar.

4. Edith Durham (Etnografe britanike dhe njohëse e Ballkanit)

Edith Durham, një nga njohëset më të mira të Shqipërisë dhe Ballkanit në fillim të shekullit XX, ka shkruar me respekt për figurën e Pashko Vasës. Durham e vlerëson si një patriot të përkushtuar, i cili luftoi për të drejtat e shqiptarëve, edhe pse ishte pjesë e aparatit të Perandorisë Osmane. Ajo e quan atë një “hero të shqiptarëve”, që përdori pozitën e tij në perandori për të mbrojtur çështjet kombëtare.

5. Oliver Jens Schmitt (Historian zviceran)

Oliver Jens Schmitt, një nga historianët më të njohur bashkëkohorë për historinë e Ballkanit, përfshin Pashko Vasën në analizat e tij për Rilindjen Kombëtare Shqiptare. Schmitt thekson se Pashko Vasa ishte një nga ideologët më të rëndësishëm të Rilindjes, veçanërisht në mënyrën se si ai arriti të përdorë ndikimin e tij politik dhe diplomatik në Perandorinë Osmane për të mbrojtur interesat shqiptare. Ai vlerëson gjithashtu rolin e Pashko Vasës në Lidhjen e Prizrenit dhe në përpjekjet për krijimin e një vilajeti të bashkuar shqiptar.

6. Hasan Kaleshi (Historian i Ballkanit)

Hasan Kaleshi, një historian shqiptar nga Maqedonia e Veriut, ka analizuar rolin e Pashko Vasës në kontekstin e Lidhjes së Prizrenit. Sipas Kaleshit, Pashko Vasa ishte një figurë kyçe në forcimin e idesë së bashkimit të shqiptarëve, duke ndihmuar në përpjekjet për autonomi brenda Perandorisë Osmane. Kaleshi vë në dukje se pozicioni i Pashko Vasës si guvernator i Libanit e ndihmoi të krijojë lidhje ndërkombëtare dhe të promovojë çështjen shqiptare në nivele më të larta diplomatike.

7. George Gawrych (Historian amerikan i Lindjes së Mesme dhe Ballkanit)

Gawrych, një historian amerikan që ka shkruar për historinë osmane dhe lëvizjet kombëtare në Ballkan, vlerëson ndikimin e dyfishtë të Pashko Vasës, si një funksionar osman dhe si një patriot shqiptar. Ai thekson se aftësia e tij për të lundruar në struktura administrative osmane, duke ruajtur njëkohësisht identitetin dhe qëllimet e tij shqiptare, ishte një arritje e rëndësishme që ndihmoi në mbrojtjen e interesave kombëtare shqiptare. /Pergatiti Elis Buba/ usalbanianmediagroup