Prishtina, një qendër autonome dhe seli diplomatike-konsullore (1396)!

Që nga fillimi i shekullit të 14-të, Prishtina, një qytet autonom i vendosur midis qendrave të njohura minerare të Kosovës, si Novabërda, Janjeva dhe Trepça, arriti një prosperitet të paparë socioekonomik dhe do të njihej si një nga qendrat më të rëndësishme diplomatike-konsullore në Europën Juglindore.

Prandaj, në vitin 1396, selia konsullore e përhershme nga Prizreni u zhvendos në Novabërdë.

Dihet se raguzanët bujarë zakonisht emëroheshin konsuj në qendrat e lartpërmendura. Ka edhe raste të njohura në të cilat një qytetar me origjinë arbërore, i cili gëzonte të drejtën e shtetësisë së Shtetit të Raguzës, u zgjodh konsull. Janë të njohura dokumente të shumta që lidhen me këtë temë.

Njëri prej tyre raportonte drejtpërdrejt se si qeveria e Raguzës, më 16 gusht 1396, kishte vendosur të emëronte një konsull për Novabërdën dhe Prishtinën, së bashku me rrethet e tyre, “[…] in Nouaberda, Pristina in illis partibus”.

Ky vendim nga qeveria e Raguzës kishte për qëllim mbrojtjen e qytetarëve të saj nga sulmet e ndryshme që ndodhnin në këto zona, “[…] propter vessationes que sunt in illis partibus habeant providere et orfinare super nostris mercatoribus […]”. Konsulli i Prishtines Ser Franchus de Baxilio, i shoqëruar nga dy gjykatës, ishte i detyruar të mbronte pronën jo vetëm të qytetarëve të Raguzës!

Burimi: Arkivi Shtetëror i Dubrovnikut (DAD). Hulumtim shkencor nga vitet 1980-1986! Jahja Drancolli