Letra e Skënderbeut drejtuar Princit të Tarantos: Identiteti shqiptar në dritën e trashëgimisë epirote dhe figurës së Pirros
Gjergj Kastrioti Skënderbeu, heroi kombëtar shqiptar, njihet për qëndresën e vendosur kundër Perandorisë Osmane në shekullin e 15-të. Krahas sukseseve ushtarake, ai u shqua për lidhjen e thellë me popullin e tij dhe theksimin e identitetit shqiptar. Një shembull veçanërisht i mrekullueshëm i krenarisë së tij gjendet në një letër drejtuar Princit të Tarantos, në të cilën Skënderbeu mbron dinjitetin dhe prejardhjen e shqiptarëve.
Konteksti historik i letrës
Kjo letër u shkrua në një kohë kur Skënderbeu kërkonte mbështetje ushtarake duke iu përgjigjur edhe komenteve përçmuese për popullin shqiptar. Princi i Tarantos i kishte quajtur shqiptarët “dele” dhe i kishte denigruar, të cilit Skënderbeu iu përgjigj me terma goditës. Ai donte të mbronte nderin dhe krenarinë e shqiptarëve dhe të theksonte lidhjen e tyre historike me botën antike dhe historinë e saj heroike.
Argumentet e Skënderbeut dhe krenaria me origjinën shqiptare
Në letër Skënderbeu thekson se shqiptarët janë pasardhës të epirotëve, një popull i njohur në kohët e lashta për forcën e tij ushtarake. Ai i kujton Princit të Tarantos se Pirro i Epirit, një nga udhëheqësit e mëdhenj ushtarakë të lashtë, vetë erdhi nga Epiri dhe guxoi të sfidonte romakët. Nëpërmjet këtij referimi ndaj Pirros, Skënderbeu tregon se shqiptarët rrjedhin nga kjo trashëgimi epike dhe në këtë mënyrë mishërojnë një traditë krenare fuqie dhe pavarësie.
Përmendja e Pirros, një prej luftëtarëve legjendar, i shërben Skënderbeut për të nxjerrë në pah lidhjen e shqiptarëve me epirotët dhe shpirtin e tyre heroik. Duke iu drejtuar termit nënçmues “dele” dhe duke pyetur Princin e Tarantos pse njerëzit e tij do të iknin më pas nga këto “dele”, ai nënvizon trimërinë dhe fuqinë e popullit të tij dhe e paraqet identitetin shqiptar në një dritë heroike.
Rëndësia e shkronjës për identitetin shqiptar
Letra e Skënderbeut është më shumë se një përgjigje ndaj një fyerjeje – është një deklaratë e qartë e identitetit dhe origjinës së tij. Ai përmes fjalëve të tij thekson se identiteti shqiptar nuk është vetëm çështje prejardhjeje, por edhe nderi dhe guximi. Mbrojtja e tij e historisë dhe e prejardhjes shqiptare shërbeu për të forcuar krenarinë e popullit të tij dhe për të bindur aleatët e tij se shqiptarët janë një popull i denjë me një të kaluar fisnike.
Me kalimin e shekujve, kjo letër ka marrë një rëndësi simbolike për identitetin shqiptar. Tregon sesi Skënderbeu e shikonte popullin dhe atdheun e tij – si trashëgimtarë të drejtpërdrejtë të epirotëve të lashtë dhe si mbrojtës trima të lirisë së tyre. Edhe sot e kësaj dite, Skënderbeu mbetet një figurë qendrore në kujtesën kulturore të Shqipërisë dhe letra e tij drejtuar Princit të Tarantos vlerësohet si një dëshmi e krenarisë dhe besnikërisë së tij ndaj popullit shqiptar.